Wieże z kamienia to opowieść o Czeczenii, o jej mieszkańcach i partyzanckiej wojnie toczonej przeciwko wielokrotnie liczniejszej armii. Splecione za sprawą wojny losy Asłana Maschadowa i Szamila Basajewa, ale także dzielące ich sprzeczności są jednocześnie ilustracją konfliktu dwóch życiowych postaw - poczucia obowiązku i troski o konsekwencje oraz nieliczącego się z niczym szaleństwa. Wieże z kamienia to także opowieść o nieprzekraczalnych granicach i o wolności, jaka złamanie tych granic zdaje się obiecywać. Niniejsze, drugie wydanie zostało rozszerzone o epilog, uwzględniający niedawne wydarzenia w Czeczenii. Wieże z kamienia zaczęto budować na Kaukazie, by służyły za schronienie kupieckim karawanom. Potem zmieniły się w siedziby kaukaskich górali, z czasem stając się symbolem ich tożsamości, łącznikiem między przeszłością i dniem dzisiejszym, zawołaniem bojowym, mityczną oazą, pozwalającą odnajdywać wiarę w przyszłość i dumę z własnej odmienności. [...] Zikir, w którym Rosjanie widzieli taniec wojenny, czarną mszę, pogańskie mroczne misterium, to skarga do Pana Boga, skarga tak żarliwa, że odbiera rozum. Wydaje się, że tancerze którzy wyrwaliby się z kręgu, gotowi byliby na wszystko. (fragment)
